Nowa, uwspółcześniona wersja słynnej powieści Stephena Kinga. Carrie, nastolatka z miasteczka w stanie Maine, żyje w cieniu swej religijnej matki, a w szkole jest lekceważona i prześladowana przez rówieśników. Gdy odkryje w sobie zdolności do telekinezy – przesuwania przedmiotów siłą woli – prowadzi to do nieobliczalnych konsekwencji.

Głęboko wierząca i konserwatywna Margaret White (Moore) wraz z córką Carrie (Moretz) mieszka
 na cichym przedmieściu małego miasteczka w stanie Maine. Carrie jest miłą dziewczyną, którą
 nadopiekuńcza matka izoluje przed światem. Nie przysparza jej to popularności w szkole, gdzie
 czuje się bardzo samotna. Jest w niej jednak coś wyjątkowego. Prześladujący ją rówieśnicy
 odkryją sekret Carrie w dniu balu maturalnego, kiedy dziewczyna ujawni swoje
 telekinetyczne moce i wykorzysta je, aby wyrównać rachunki...

„Carrie” była pierwszą opublikowaną powieścią autora późniejszych wielkich bestsellerów, zwłaszcza
 horrorów, Stephena Kinga (ur. 1947), jednego z najbardziej dziś poczytnych pisarzy na świecie.
 „Carrie” ukazała się drukiem 5 kwietnia 1974 roku. Pierwszy nakład – 30 tysięcy – został szybko
 rozsprzedany. Była to opowieść o uczennicy szkoły średniej, udręczonej wpływem, jaki na jej
 życie ma nadopiekuńcza, pogrążona w religijnej obsesji matka. Okrutnie prześladowana
 przez rówieśników dziewczyna odkrywa w sobie zdolności do telekinezy, co prowadzi do krwawego finału.

„Carrie” otworzyła pisarzowi drogę do sukcesu, była też najczęściej zakazywaną książką w amerykańskich szkołach, nie tylko ze względu na zawartą w niej przemoc, ale także z powodu opisu pierwszej
 miesiączki, pełniącego ważną funkcję w prologu. Sam pisarz był nieco zdumiony sukcesem;
 uważał, że „Carrie” była niedopracowana i odznaczała się „zbyt surowym stylem”. Konstrukcja
 powieści była jednak dość wyrafinowana i niekonwencjonalna oraz zdecydowanie nowatorska
 jak na standardy literackiego  horroru. „Carrie” miała być początkowo opowiadaniem; zniechęcony
 pisarz wyrzucił ponoć sprawiający mu kłopoty tekst do kosza. Ale wygrzebała go żona, Tabitha,
 również pisarka, i nakłoniła do dalszej pracy.