U Addamsów daje o sobie znać konflikt pokoleń. Etap buntu nie omija dorastających Wednesday i Pugsleya. Choć Addamsowie niekoniecznie wpisują się w model tradycyjnej rodziny, nawet Morticię martwi, że potomkowie po raz kolejny nie stawiają się na kolacji. Jak na powrót wzniecić ogień w rodzinnym ognisku i podtrzymać więzy? Gomez wpada na genialny pomysł – wspólne wakacje i podróż nawiedzonym kamperem przez całą Amerykę! Nie będzie to jednak zwykła wycieczka krajoznawcza, gdyż na Addamsów czeka ogrom okropnie obłędnych przygód, które sprawią, że włosy staną dęba na głowie nawet Kuzynowi Coś.

Charles Samuel Addams, znany także jako Chas Addams (ur. 1912 w Westfield – zm. 1988 w Nowym Jorku), był cenionym i wpływowym rysownikiem-satyrykiem, któremu największy rozgłos przyniósł pastiszowy, nasycony czarnym humorem komiks o upiornej rodzinie Addamsów. Publikował głównie na łamach „New Yorkera” w latach 1938–1988. Na podstawie komiksu powstał w latach 60. popularny serial komediowy wyprodukowany przez ABC, po konsultacji z autorem oryginału, który swym bezimiennym do tej pory bohaterom nadał imiona i określił bliżej ich biografie.

Addamsowie to arystokratyczny klan z zamiłowaniem do makabry, będący jednocześnie ironicznym wizerunkiem idealnej amerykańskiej rodziny. Jak wspominał twórca komiksu, inspiracją było dla niego jego rodzime miasteczko Westfield w stanie New Jersey, gdzie można było znaleźć liczne zrujnowane rezydencje w stylu wiktoriańskim, a także malownicze stare cmentarze z okazałymi nagrobkami, zwłaszcza cmentarz prezbiteriański.

Oryginalność konceptu Addamsa polegała na tym, że choć stworzona przez niego rodzinka ma bez wątpienia makabryczne upodobania, to jest niezwykle sympatyczna i raczej pełna dobra, niż zła. Matka rodu, Morticia (Addams wzorował ją po części na swej pierwszej żonie), faktyczna głowa rodziny, bardzo dba o dzieci, a z mężem Gomezem łączy ją czuła i namiętna więź. Addamsowie są ogromnie gościnni i hojni, choć ci, którzy trafiają do ich widmowej rezydencji, mogą przeżyć ciężkie chwile, przekonani, że to siedziba krwiożerczych potworów. Zaniedbane domostwo-labirynt położone jest w pobliżu cmentarza i pełne pomysłowych pułapek. Znawcy twórczości Addamsa podkreślali ukrytą erudycję jego utworów, nawiązanie do klasyki horroru, ale również kpinę z freudyzmu w wersji amerykańskiej. Zwracali także uwagę na ironiczne podejście do wizji rodzinnej sielanki, dominującej w kulturze masowej zwłaszcza w latach 50., ale i później.