haslo logo

ZWIASTUN

STRESZCZENIE

Dwukrotny zdobywca Oscara Robert De Niro ("Wściekły byk", "Last Vegas", "Poradnik pozytywnego myślenia") w opowieści o jednym z najsłynniejszych bokserów wszech czasów. Roberto Duran wychowuje się na ulicy, gdzie rządzi prawo pięści. Umiejętności, które zdobywa, walcząc o przetrwanie, stają się jego przepustką do lepszego świata. Na profesjonalnym ringu pojawia się po raz pierwszy w wieku 16 lat i niedługo po tym zyskuje przydomek Manos de Piedra, czyli Kamienne pięści. Jak się jednak okazuje, na szczyt zmierza trudną i niebezpieczną drogą. Wielki talent może bowiem nie wystarczyć, by raz na zawsze uwolnić się od życia w nędzy. Czy będzie gotowy na starcie z niepokonanym Sugar Rayem Leonardem? Czy nieokrzesany chłopak stanie się mężczyzną zdolnym zadziwić cały świat?

FOTOSY

METRYKA

Dane filmu

Tytuł oryginalny: Hands of Stone
Produkcja: Fuego Films, Vertical Media Epicentral Studios, Panama Film Commission, USA, Panama

Premiera światowa: 16.05.2016 (MFF w Cannes), 26.08.2016
Premiera polska: 09.09.2016

Czas: 105 minut
Dozwolony od lat: 15
Dystrybucja w Polsce: Forum Film Poland

Twórcy

Reżyseria: Jonathan Jakubowicz
Scenariusz: Jonathan Jakubowicz
Muzyka: Angelo Milli
Zdjęcia: Miguel Ioan Littin
Montaż: Ethan Maniquis
Scenografia: Tomas Voth
Dekoracje: Marcelo del Río, Lisa Vasconcellos, A.R. Brook Lynn
Kostiumy: Bina Daigeler
Efekty specjalne: Daniel Cordero
Efekty wizualne: Rodrigo Tomasso
Producenci: Jay Weisleder, Carlos Garcia de Paredes, Claudien Jakubowicz
Producenci wykonawczy: Ricardo del Río, Arturo del Río

Aktorzy

Robert De Niro ... Ray Arcel
Edgar Ramírez ... Roberto Durán
Ana de Armas ... Felicidad Durán
Usher Raymond IV ... Sugar Ray Leonard
Rubén Blades ... Carlos Eleta
Ellen Barkin ... Stephanie Arcel
John Turturro ... Frankie Carbo
Oscar Jaenada ... Chaflan
John Duddy ... Ken Buchanan
Pedro Pérez ... Plomo Quiñones
Jurnee Diana Smollett-Bell ... Juanita Leonard
David Arosomena ... Durán jako dziecko
Reg E. Cathey ... Don King
Drena De Niro ... Adele
Ilza Rosario ... Clara Samaniego
Yancey Arias ... Benny Huertas
Anthony Molinari ... Marine Molinari

EKIPA

Robert De Niro

Robert De Niro (Ray Arcel)

Wybitny, wyjątkowo wszechstronny aktor amerykański, także reżyser i producent. Urodził się 17.08.1943 roku w Nowym Jorku. Jest dwukrotnym laureatem Oscara, którego otrzymał za rolę drugoplanową w „Ojcu chrzestnym II” i za rolę główną w „Raging Bull” (TVP: „Wściekły byk"); wyróżniony został ponadto czterema dalszymi nominacjami do tej nagrody. Wychowany w Nowym Jorku. Sławę przyniosły mu „Mean Streets" (TVP: „Ulice nędzy”) Martina Scorsese, które zapoczątkowały trwającą wiele lat współpracę tego duetu. Jej efektem był chociażby słynny „Taksówkarz” (nominacja do Oscara), czy „Chłopcy z ferajny”. W roku 1986 aktor zadebiutował na Broadwayu w sztuce „Cuba and His Teddy Bear” i otrzymał za tę rolę Theater World Award. De Niro jest współwłaścicielem wytwórni Tribeca. De Niro zadebiutował jako reżyser filmem „Prawo Bronxu”, nakręcił także „Dobrego agenta”. Jest powszechnie znany z obsesyjnego zaangażowania w pracę i wielkiej zdolności do fizycznej transformacji.

Edgar Ramirez

Edgar Ramírez (Roberto Durán)

Aktor i producent. Urodził się 25.03.1977 roku w San Cristóbal, w Wenezueli. Jego matka była prawniczką, ojciec wojskowym. Włada biegle angielskim, francuskim, hiszpańskim i niemieckim. Studiował dziennikarstwo w Andrés Bello Catholic University. Popularność przyniósł mu udział w popularnej wenezuelskiej operze mydlanej „Cosita Rica”. Karierę międzynarodową rozpoczął u boku Keiry Knightley w filmie Tony’ego Scotta „Domino”. Wielkie uznanie zyskał dzięki roli terrorysty Ilicha Ramíreza Sáncheza Carlosa zwanego „Szakalem” w filmie Oliviera Assayasa „Carlos”.

Ana de Armas

Ana de Armas (Felicidad Durán)

Urodziła się 30.04.1988 roku w Santa Cruz del Norte na Kubie. W wieku 14 lat rozpoczęła naukę w Narodowej Szkole Teatralnej, którą ukończyła cztery lata później. Debiutowała w filmie w wieku 16 lat, trzy lata później przeniosła się do Hiszpanii. Odniosła sukces w bardzo popularnym hiszpańskim serialu „Internat”, co otworzyło jej drogę do międzynarodowej kariery.

Jonathan Jakubowicz

Jonathan Jakubowicz (reżyser i scenarzysta)

Aktor i producent. Urodził się 25.03.1977 roku w San Cristóbal, w Wenezueli. Jego matka była prawniczką, ojciec wojskowym. Włada biegle angielskim, francuskim, hiszpańskim i niemieckim. Studiował dziennikarstwo w Andrés Bello Catholic University. Popularność przyniósł mu udział w popularnej wenezuelskiej operze mydlanej „Cosita Rica”. Karierę międzynarodową rozpoczął u boku Keiry Knightley w filmie Tony’ego Scotta „Domino”. Wielkie uznanie zyskał dzięki roli terrorysty Ilicha Ramíreza Sáncheza Carlosa zwanego „Szakalem” w filmie Oliviera Assayasa „Carlos”.

GENEZA

Roberto Durán Samaniego (ur. 16 czerwca 1951 w Guararé) – był zawodowym mistrzem świata kategorii lekkiej, półśredniej, lekkośredniej i średniej. Nadano mu przydomek „Manos de Piedra”, czyli „Kamienne pięści”, ponieważ dysponował bardzo silnym ciosem i pojedynki często rozstrzygał przez nokaut. Zawodowo zaczął boksować w 1968 roku. Po wygraniu pierwszych 30 walk, gdy odniósł zwycięstwo m.in. nad przyszłym mistrzem świata wagi piórkowej Ernesto Marcelem (16 maja 1970 w Panamie przez techniczny nokaut w 10. rundzie) oraz byłym mistrzem świata juniorów wagi lekkiej Hiroshim Kobayashim (16 października 1971 w Panamie przez nokaut w 7. rundzie), otworzyła się przed nim wielka kariera. Pod swe skrzydła wziął go słynny trener Ray Arcel, wracający do gry po latach przerwy.

Przełomową walką była ta z 26 czerwca 1972 w słynnej nowojorskiej sali Madison Square Garden o tytuł mistrza świata organizacji WBA w wadze lekkiej z ówczesnym mistrzem, Szkotem Kenem Buchananem. Durán posłał na deski faworyzowanego przeciwnika już w 15 sekundzie 1. rundy, a później przeważał w kolejnych. Ostatecznie Durán zwyciężył przez techniczny nokaut w 13. rundzie. Ale nie czekały go tylko same sukcesy. 17 listopada tego samego roku w walce pokazowej uległ Portorykańczykowi Estebanowi de Jesus. Był liczony w pierwszej rundzie, przegrał po 10 rundach na punkty. W 1973 trzykrotnie obronił tytuł mistrza świata; rok później pokonał de Jesusa, nokautując go. Potem, w latach 1974–1977, siedmiokrotnie z sukcesem bronił tytułu, zwyciężając kolejnych, zwykle wielce utytułowanych przeciwników, często w swoim stylu – przez nokaut. Wygrał jeszcze raz z Portorykańczykiem w 1978 roku. W lutym 1979 zrzekł się tytułu mistrza świata wagi lekkiej i przeszedł do kategorii półśredniej. 20 czerwca 1980 w Montrealu walczył z niepokonanym dotąd mistrzem świata WBC w tej kategorii, czarnoskórym Sugar Rayem Leonardem. Durán wygrał walkę jednogłośnie na punkty po 15 rundach i został nowym mistrzem świata. 25 listopada tegoż roku w Nowym Orleanie miała miejsce jedna z najsłynniejszych walk Durana, szeroko komentowana. Leonard od początku zdecydowanie prowadził na punkty. W 8. rundzie, po otrzymaniu silnego ciosu, Durán odszedł do swego narożnika i odmówił kontynuowania pojedynku, mówiąc arbitrowi: „No más, no más” (więcej nie). Tłumaczył się później, że doznał kurczów żołądka, w co wielu nie uwierzyło. Pojawiły się oskarżenia o tchórzostwo, sugerowano nawet korupcję. Durán mocno to przeżył.

W latach 80. zaczął przegrywać coraz więcej walk. Zdołał jednak, 16 czerwca 1983 roku, przez techniczny nokaut w 8. rundzie, pokonać w walce o tytuł ówczesnego mistrza świata WBA wagi junior średniej Daveya Moore'a. Przez dwa lata (1984–1986) pauzował, a potem walczył z mniej prestiżowymi przeciwnikami. 24 lutego 1989 w Atlantic City Durán pokonał na punkty mistrza świata wagi średniej Irana Barkleya, posyłając go na deski w 11. rundzie. Zdobył w ten sposób mistrzostwo świata w czwartej, kolejnej kategorii wagowej. Walka z Barkleyem została uznana za walkę roku przez prestiżowy magazyn „The Ring”. Durán nie bronił jednak tytułu w tej kategorii i przeniósł się do wagi super średniej, by zdobyć kolejny pas mistrzowski. W swym trzecim pojedynku z broniącym tytułu WBC Sugar Rayem Leonardem przegrał jednak po 12 rundach na punkty (7 grudnia 1989 w Las Vegas). Później zdobył jeszcze w 2000 roku mało znaczący tytuł mistrza wagi super średniej organizacji NBA, który stracił rok później po przegranej z Héctorem „Macho” Camacho. Była to jego ostatnia walka. Ostatecznie wycofał się z ringu w 2002 roku, po wypadku samochodowym.

Durán jest członkiem „World Boxing Hall of Fame” oraz „International Boxing Hall of Fame”. Należy do grona bokserów, którzy wygrali 50 lub więcej pojedynków przed czasem. W sumie Panamczyk w trakcie swej kariery pokonał 11 mistrzów świata. Miał na koncie więcej nokautów niż Mike Tyson i więcej zwycięstw niż Muhammad Ali. Durán znalazł się na liście „Ring Magazine's list of 100 greatest punchers of all time”. „The Associated Press” w swym rankingu uznało go za najwybitniejszego boksera wagi lekkiej w historii. Wyróżniony został również przez „The Ring” nagrodą za „powrót roku” w 1983 i 1989 roku.

Za największymi sukcesami boksera stał słynny trener Ray Arcel (1899– 1994), który podczas 50 lat kariery wyszkolił aż 18 mistrzów świata. Działał od lat 20. XX wieku. Jego wychowankami byli m.in. Jim Braddock czy Frankie Genaro. Po dwudziestoletniej przerwie, spowodowanej konfliktem z mafią, powrócił do trenowania w latach 70. i przyczynił się do triumfów Durana oraz Larry’ego Holmesa.

Durán cieszył się wielką estymą wśród Latynosów, ale wśród szerokiej publiczności miał wielu przeciwników, nie tylko ze względu na pochodzenie i skłonny do awanturnictwa charakter. Część komentatorów przyznawała, że nie miał efektownego stylu walki, dążył do jak najszybszej eliminacji przeciwnika, stawiając na szybkość i potężny cios. Był też niechętny coraz bardziej teatralnym zachowaniom na ringu, co w jego czasach stało się powszechne. Niekiedy jego styl określano jako „minimalistyczny”.